Placówka Straży Granicznej w Zakopanem ma swojego patrona i nowy sztandar (zdjęcia)

Uroczystości rozpoczęły się mszą św.w Sanktuarium Najświętszej Rodziny na Krupówkach. Po niej wszyscy uczestnicy przeszli w towarzystwie konnej banderii na Plac Niepodległości. Nie zabrakło oczywiście Kompani Reprezentacyjnej Straży Granicznej, której towarzyszyła orkiestra „pograniczników”. Tutaj rozpoczęły się uroczystości wojskowe, w trakcie których przypomniano postać gen. bryg. Mieczysława Ludwika Boruty. Na Placu Grunwaldzkim przy pomniku odbył się uroczysty apel. Proporzec żołnierzom placówki Straży Granicznej w Zakopanem, ufundowany przez społeczeństwo powiatu tatrzańskiego, wręczył starosta Piotr Bąk.

Na koniec licznie zgromadzona publiczność mogła też podziwiać pokaz musztry paradnej w wykonaniu Orkiestry Reprezentacyjnej Straży Granicznej, Pododdziału Odwodowego (Reprezentacyjnego) Karpackiego Ośrodka Wsparcia SG oraz pokaz wyszkolenia Wydziału Zabezpieczenia Działań Karpackiego Ośrodka Wsparcia SG.

W ramach uroczystości w placówce SG w Zakopanem odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą gen. bryg. Mieczysławowi Ludwikowi Borucie – Spiechowiczowi.

Proporzec dla Placówki Straży Granicznej w Zakopanem ufundowali przedstawiciele władz powiatowych oraz gmin powiatu tatrzańskiego.

Życiorys gen. Mieczysław Ludwik Boruta-Spiechowicz
Gen. Mieczysław Ludwik Boruta-Spiechowicz urodził się w 1894 r., a zmarł w 1985. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich, od 1918 w Wojsku Polskim. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, m.in. w obronie Lwowa. W czasie II wojny aresztowany przez NKWD. Więziony w Stanisławowie, następnie na Łubiance w Moskwie. Po zawarciu Układu Sikorski-Majski zwolniony z więzienia. W sierpniu 1941 mianowany przez gen. Andersa dowódcą odtworzonej 5 Dywizji Piechoty. Po ewakuacji Armii Polskiej na Wschodzie, przeniesiony do Londynu, a następnie do Szkocji, gdzie od lutego 1943 do lipca 1945 pełnił funkcję dowódcy I Korpusu Pancerno-Motorowego.

Po wojnie, w grudniu 1945, powrócił do Polski. Do 1946 pełnił funkcję zastępcy szefa Departamentu Piechoty i Kawalerii w Ministerstwie Obrony Narodowej. Na skutek konfliktu z gen. Karolem Świerczewskim przeniesiony w stan spoczynku.
W 1977 jeden z założycieli ROPCiO. Zmarł 13 października 1985 w Zakopanem, gdzie spędził ostatnie kilka lat swego życia.

Tekst i foto. Józef Słowik. Wykorzystano mat. ze strony: www.1939.pl