Zmarł nestor nowotarskiego modelarstwa

Był kiedyś taki przedmiot w szkole podstawowej nr 2 ,Zajęcia Praktyczno Techniczne ,uczył mnie ,surowy ale potrafił różnymi sposobami nauczyć , spoczywaj w pokoju......

Będąc dzieciakiem i wnukiem Stefana Marszałkiewicza chodziłem z dziadkiem do pracowni Pana Tadka. Dziadek próbował przekonać mnie do modelarstwa ale ja wodałem szachy. Zawsze jednak będę pamiętał ich rozmowy na temat Lotnictwa w mieszkaniu dziadka. Najbardziej zabawne było kiedy sprzeczali się patrząc w niebo na jakiś samolot i obaj wtedy mieli odmienne zdania Do jakiego konkretnego miasta w danym państwie leci:)
Panie Tadziu... Dziękuję za wszystkie te historie które mogłem wysłuchać proszę pozdrowić mojego harcmistrza bo na pewno się spotkacie :)

Żegnam Pana ze łzami,był Pan Wspaniałym i Dobrym Człowiekiem.Na zawsze pozostanie Pan w naszej pamięci. Wyrazy współczucia dla Rodziny.

żegnaj Mistrzu!!!

Robiliśmy różne rzeczy na jego zajęciach , do dziś działają. A dziś jak kupisz coś i jeszcze na gwarancji , -" niektórzy - niby serwisanci coś umieją" , ale nie potrafią tego naprawić na 100%, zdiagnozować problemu, są niedouczeni , w chodzą do naprawy nabuzowani jak pawie. Robią jak chcą byle odwalić pańszczyznę. dotyczy niektórych maszyn AGD. Młodzi bierzcie przykład i uczcie się od lepszych.

szacunek +* Panie Tadeuszu , U niego zawsze liczyła się pracowitość , rzetelność , sumienność, ROBOTA ,a teraz szukać takich ludzi , których nie ma już wśród Nas z takimi cechami . A teraz aby odbębnić robotę byle jak i fajrant na odwal się. Bierzcie przykład Z NIEGO "partacze"i nie piszczcie bzdur o NIM o Japonii ( tu ma rację)

Pan "Pryszczu" bo tak go nazywaliśmy był nie tylko dobrym pedagogiem ale też i wizjonerem. Już w latach 80-tych przewidział, że to nowe, które przyjdzie będzie mniej trwałe. Mówił "co wam rosyjskie silniczki przeszkadzają? To sobie przynieście "japuńskie" zobaczycie jak długo będą działać". No i potwierdziło się. Radzieckie pralki i lodówki działają do dziś a te "japuńskie" psują się tydzień po skończeniu okresu gwarancji.

Człowiek który swoje życie poświęcił wychowaniu młodzieży, przyszłych zawodników, mistrzów Polski, Europy i Świata. Nigdy nie przywiązywał wagi do pieniędzy, zawsze skromny, zawsze na nogach lub rowerze. Jako trener bardzo wymagający, uczący samodzielności, a jak przychodziły problemy to zawsze pomógł.
Na zawodach dopilnował żeby wyniki były prawidłowo wpisane, nie naciągane, a na wyjazdowych szczególnie - żeby czasami sędziowie nam nie zaniżali noty.
Jedno zdanie szczególnie mi utkwiło w pamięci: ?nie oszukuj siebie?, co znaczyło tyle, że jak coś było krzywe, krzywo przycięte - to było krzywe i koniec. A nie, że może to jakoś będzie, może ?samo się wyprostuje?.
Szacun Panie Tadku!

Również z sentymentem wspominam zajęcia z ZPT w SP2. Należy wspomnieć że był uczciwym i obiektywnym nauczycielem, jeżeli komuś rodzice wykonali pracę domową od razu to wychwycił i 2 w dzienniku.Jak ktoś nabroił to za pejsiki i powiedzenie ,,Japonii wam się chce i robotów''. Sam nastrój klasy, akwaria z rybkami, imadła, pilniki etc, etc.
Mimo że więcej nie miałem kontaktu z panem Tadeuszem zrobiło mi się smutno na wieść o jego śmierci.
Niech spoczywa w pokoju.

Kto pamięta długą drewnianą linijkę? moja dłoń na pewno :-)

@Stary Uczeń- dokładnie to chciałem napisać. Jak my teraz tą drugą Japonie zbudujemy? Zajęcia z tym Panem zawsze były interesujące.

Lata Siedemdziesiąte taki był początek mój z Panem Tadkiem , w szkole SP2 się mówiło idziemy na zajęcia do Pryszcza. Dla niektórych to była męka dla niektórych frajda odkryć coś ciekawego zrobić własnymi rękami porozmawiać, o nowych pomysłach zaczerpniętych z programu TV. Adama Sodowego (Zrób to sam ), lekcje tak szybko upływały 2 h pod rząd z Panem Tadkiem że czasami żal było iść i nie dokończyć pracę . Ach te imadła stoły biurko na środku za biurkiem szafy za którymi było królestwo mistrza i szafy po prawej stronie z pracami uczniów. Zawsze byłem ciekawy co tam za tymi szafami jest dopiero po latach się dowiedziałem pracując razem z Panem Tadkiem w MDK to już w latach późniejszych . Tak Lata upływały po latach było mi dane spotkać Pana Tadzia w mieszkaniu Pana Stefana Marszałkiewicza i tam z ucznia stałem się starszym uczniem orędownikiem Pana Tadka , do tego stopnia że zyskałem na zawsze jego zaufanie, co nie którzy wiedzą że ciężko było u niego to zdobyć. Cóż powiedzieć wsłuchiwałem się w rozmowy Pana Tadka z Panem Stefanem , co za mądrość ocean pełen tajemnic o lotnictwie , w tym człowieku była skromność i radość niesienia pomocy, a przede wszystkim przekazania wiedzy młodemu pokoleniu. Nasze drogi jeszcze bardziej się zwęziły kiedy podjąłem pracę w MOK który był drugim domem Pana Tadka .Ile tam było przesiedzianych dni i wieczorów przygotowań do zawodów do mistrzostw świata i zawsze było na tip top , tego się nie zapomina, jak i tego kiedy Starostwo Powiatowe chciało zlikwidować MDK. Dla Pana Tadzia to był cos jakby przekreślenie jego pracy jego wkładu w szkoleniu młodzieży i zawodników których sam wyrzeźbił w reprezentowaniu Polski. Na szczęście czarne chmury przeszły nad MDK i dzieło które stworzył nadal trwa i prowadzi godnie jego wychowanek Boguś .Cóż powiedzieć na koniec skromność, pokora, wytrwałość, miłość do lotnictwa ,a przede wszystkim otwarte serce dla młodzieży te cechy szły z Panem Tadkiem przez życie .Życzę każdemu nauczycielowi tych cech które towarzyszyły w drodze życiowej Mistrza by były celem i wzorem dla swojego postępowania , by zapłatą za swój trud była wdzięczność uczniów jaką otrzymuje Śp . Tadeusz .Żegnaj Przyjacielu Nauczycielu i dziękuje za lekcje pokory jako uczeń i te wspólne wieczory w MDK jako kolega z pracy , u wiedz że twój trud pracy i dzieła nie poszły na marne i pozostaną zapisane w księgach Historii Nowego Targu, w sercu moim i kolegów koleżanek z MDK , a przede wszystkim w sercach uczniów którzy czerpali z twojego źródła wiedzę. R.I.P.

To był dobry człowiek, z pasją. Niestety mało doceniony jak wielu w naszym mieście.

Wspaniały czlowiek. Dziękuje za wszystko !

Do zobaczenia Panie Tadku :(

Spoczywaj w pokoju nauczycielu

Panie Tadeuszu, będzie nam Pana bardzo brakować...

Szacun Panie Wiśniowski, ,, drugiej Japonii już nie stworzymy,, Na zawsze w naszej Pamięci. i i i