Opowiadania Andrzeja Finkelstina na Podhale24.pl: "O małej dręczącej dziewczynce i realizmie magicznym"

Fantástico Chico Blanco/Ten realizm magiczny przetransponowany oczywiście na grunt naszej mentalności.

Przez okrągłe szafirowe okienko, karłowatego krzywego domku, wychyliła się mała dręcząca dziewczynka. Była sakramencko dręcząca i po skurczybyku krindżowa. Pomarańczowo karmazynowe niebo odbite w dyfrakcyjnym rozczepieniu diamentowego zwierciadła firmamentu, miękko ścieliło się pod jej sześciopalczastymi bosymi stópkami. Nie, nie była kosmitką. Jej polidaktylia wynikała z tego, że jej tatuś nie stronił od szciopaków. Nie chodzi oczywiście chodzi o browar. Lubił pracować, ten tatuś, nad muskulaturą brzucha wspomagając się anabolikami. Niebiesko zielony poliestrowy dywanik o moherowo welwetowym wykończeniu mienił się fragmentami barw tęczy w wystających przeźroczystych nitkach osnowy i miło otulał polarową strukturą stopy dręczącej dziewczynki.

Obok tego krzywego małego betonowego domeczku z okien którego wyglądała dziewczynka, pozornie zalotnie, choć może raczej z powodu zwykłej ciekawości, przechadzał się wyrośnięty jak na swój wiek, wulgarny i otyły chłopczyk. A na imię mu było Abelard. Miał na sobie porozdzierane modne niebieskie dżinsy znanego amerykańskiego producenta i blado żółty T-shirt z nazwą zespołu Kiss. Marzył by zostać sekserem, rozpoznawaczem płci piskląt, wbrew planom ojca, który śnił o tym, że będzie pszczelarzem. Stąd jego wyszukane imię.

Zielone pukle włosów dziewczynki splecione były w nienaturalnie grube warkocze i przewiązane na końcach czarnymi metalicznymi wstążkami. Skradzione z nagrobnych wiązanek wstążki zasłaniały dziewczynce spojrzenie na świat, dlatego zrobiła się zgorzkniała jak pestka niedojrzałej śliwki i zła jak wojna na wschód od rodzimego kraju. Każda wojna już sama w sobie jest zła, zaś pestki śliwek mogą zawierać amigdaliny, które pod wpływem procesów trawiennych zamieniają się w cyjanek. Jaka więc mogła być ta dziewczynka? Tymczasem dźwięk, jaki wytwarzał tłuścioszek swoim prowokacyjnym, wulgarnym i niesmacznym zachowaniem, przemógł w dziewczynce niewyobrażalne lenistwo, co uruchomiło w jej letargicznej psychice rzadką reperkusję w formie budzących się reakcji poznawczych. Zapragnęła ujrzeć świat. Popłynął wreszcie prąd przez sporadycznie używaną synapsę. Palcami zwiotczałymi od braku ruchu, odsunęła z twarzy pozostałe niewplecione w warkocz włosy. Gdy w końcu ujrzała chłopca, przejęła się i umarła z wrażenia. Tak to bywa z nietrenowanymi emocjami. Umarłszy wypadła przez okrągłe szafirowe okienko, karłowatego krzywego domku a będąc już zupełnie martwa wytrąbiła efektownie w glebę. I gdyby przypadkiem jeszcze żyła, to z pewnością skręciłaby kark. Chłopiec podszedłszy do truposza dziewczynki, nachylił się i spojrzał nań z niewyobrażalną pogardą. Nawet nie pomyślał, by wezwać pomoc. Trup to trup. Tu był potrzebny już tylko grabarz. Przez szparę między górnymi jedynkami splunął. Ślina wylądowała obok nieboszczki.

Od tej właśnie pory codziennie mała dziewczynka go dręczy, choć przecież jej nie zbezcześcił. Okazał jej jednak pogardę. Teraz zawsze, podczas gdy wkłada do ust z posiłek, widzi przyglądającą się mu małą dręczą i po skurczybyku krindżową dziewczynkę. Jedynym pozytywnym i długotrwałym efektem owego spirytystycznego zjawiska było pojawienie się u niego chronicznego braku apetytu, skutkującego znaczną utratą wagi.
Wszyscy ludzie, bowiem są mądrzy, jedni przedtem, inni potem - przysłowie chińskie.


***