"Późne wrześniowe popołudnie, słońce mocno przypieka. Leniwie płynie czas. Stare deski z elewacji wydzielają charakterystyczny zapach. Ten sielski klimat jest notorycznie przerywany przez pracujące w sąsiedztwie narzędzia, wiertarki, młoty" - zaczynają swoją opowieść członkowie grupy "Otwórz oczy, patrz".
Te domy jak pan je tutaj widzi, tętniły życiem. Były pełne życia w swoim pierwotnym miejscu, ale później, kiedy to wszystko zostało nie małym kosztem przeniesione na nowe miejsce, to i przecież restauracja przyjmowała gości, w hotelu byli goście. No właśnie byli…
Kilka tygodni wcześniej. Początek sierpnia, jest przed południem. Na Velo Dunajec zaczyna pojawiać się co raz więcej rowerzystów, a na po wodzie słychać cichy pomruk silników z „Czorsztynianek”.
Wie pan, to było dziwne, nie bardzo można to wytłumaczyć, ale daliśmy na mszę za spokój tych dusz i skończyły się nam problemy z agregatem. Agregat stał w tym miejscu…
Relacja pani Anny, która na Wroninie prowadzi firmę to zaledwie kilka minut opowieści. Ale miejsce, która nam wskazała jest już zaznaczone na XIX wiecznej mapie. Tu, gdzie stał agregat z którym działy się „dziwne” rzeczy, przed wiekami stała szubienica. Ostatni raz powieszono tutaj pod koniec XIX wieku dwóch zbójów z Łącka. Później w tym miejscu rodzina Drohojowskich wystawiła kapliczkę Matki Bożej.
Słońce chowało się już za linią drzew, a jego blask odbijany od wód jeziora raził oczy przez drzewa. Szliśmy w ciszy przez piękny las, który jest położony z dala od popularnego szlaku Velo Dunajec. Gdzieś pomiędzy drzewami mignęły nam sarny, a z nad wody dochodził głośny krzyk ptactwa.
W dzisiejszym odcinku chcemy Was zaprosić drodzy widzowie na opowieść o Czorsztynie, którego już nie ma. Choć jakaś jego cząstka przetrwała do naszych czasów, to niestety pomału popada w ruinę. W tym odcinku musieliśmy pominąć wiele wątków, ale pewnie jeszcze do nich wrócimy.
Otwórz oczy, patrz
