ZAKOPANE. W Teatrze Witkacego odbyła się premiera najnowszego spektaklu. Tym razem zespół pod wodzą Andrzeja Dziuka wziął na warsztat „Operetkę” Witolda Gombrowicza.
Autor w „Komentarzu” do wydanej w 1966 r. „Operetki” pisał: „Ale … jak tu nadziać marionetkową pustotę operetkową istotnym dramatem? Monumentalny idiotyzm operetkowy idący w parze z monumentalnym patosem dziejowym – maska operetki, za którą krwawi śmiesznym bólem wykrzywione ludzkie oblicze …”Jaka może być dzisiaj konkluzja co do dalszej przyszłości świata? Kim będzie – jest – dzisiaj człowiek?
Cały wywód Gombrowicza ucieleśniony jest w akcji opartej o genialną opozycje merytoryczną stroju i nagości – kultury i natury, reżimu i wolności. Historia XX w. przedstawiona jest jako sui generis rewia mód, a szaleństwo stroju (kultury) obrazuje schorzenia niszczącej ludzka wolność (podmiotowość) dyktatura ideologii. „Operetka” kończy się apoteozą „młodości wiecznie nagiej”, „nagości wiecznie młodej”, czyli pierwiastka spontanicznej swobody, która ocalić (może) ma nasze upokorzone człowieczeństwo.
Opracowanie tekstu i reżyseria – Andrzej St. Dziuk
Asystent reżysera – Andrzeja Bienias
Scenografia – Jacek Staniszewski
Asystent scenografa – Jolanta Solska
Muzyka – Jerzy Chruściński
Choreografia – Anita Podkowa
oprac. rkw/ zdj. Regina Korczak - Watycha
