Jacek Sowa: Z loży kibica - Remedium

Po dwóch dekadach mojej absencji w Mieście jednak grono sportowych kolegów specjalnie się nie zmieniło. Dyskusje, głównie na temat hokeja i sezonowo piłki nożnej, wywołują wiele sporów i namiętności, żeby o mnogości rozwiązań nie wspomnieć. Łagowska wtopa sprzed tygodnia spowodowała szereg komentarzy a także obaw, czy aby logo sponsora będzie nadal towarzyszyć szarotce na koszulkach piłkarzy.Dręczony wyrzutami sumienia postanowiłem zbadać sprawę u źródła, a dodatkowym impulsem był huk, jakiemu towarzyszyło wieczyste pożegnanie ze znanym trenerem krakowskiego dream teamu. Otóż chyba na razie nie jest tak źle, bowiem sponsor Podhala jest profesjonalistą nie tylko w biznesie i pewnie stąpa nawet po sztucznej murawie, jako że buty są bliższe ziemi, niż apteczne słoneczko.

No właśnie, sztuczna nawierzchnia boiska przy stacji kolejowej jest bez wątpienia przyczynkiem do ogólnej dyskusji o naszym miejskim sporcie, równie sztucznym, jak całe o nim gadanie. Prawdą jest fakt, że naturalna trawa przy eksploatacji w tutejszym klimacie ma szanse przeżycia krócej niż tygodniowe pensum naszych sfrustrowanych pedagogów i mogłaby służyć głównie do zmagań meczowych i treningów podstawowej drużyny. Stadion przy stacji tętni życiem od rana do wieczora i to powinno dać wiele do myślenia kunktatorom z ulicy Krzywej (nie mylić z siedzibą portalu Podhale24!). Zwłaszcza, że z wyeksploatowanej płyty boiska czuć już swąd zużytych opon…

Emocje zagorzałych kibiców hokejowych budzi temat nowotarskiego lodowiska, które jest wyłączane z ruchu zawsze w nieodpowiednim czasie. Owszem, wymiana band jest potrzebna, ale dlaczego w innych miastach mieli czas zrobić to już dawno? Złośliwi twierdzą, że już dawno trzeba było wymienić tę bandę…

Budowa nowej hali lodowej jest utopią, w którą mogą wierzyć tylko niepoprawni optymiści, tak jak w zapewnienia składane w MCK wobec ściśle odmierzonego audytorium 500 plus jeden. W Mieście w wyborczych obietnicach ktoś się kiedyś zagalopował w stylu flisaków pienińskich, opowiadających turystom na tratwach, że pod Uskokiem Janosika przed wojną było na dwadzieścia metrów głęboko! Było, ale sześć, ale po wojnie i po powodzi…

Wsłuchując się w głos ludzi, którzy w Nowym Targu mają coś do powiedzenia z racji wykształcenia i dokonań zawodowych, trudno nie przyznać im racji, że nad Dunajcem potrzebna jest rewitalizacja obiektu, zwanego nadal lodowiskiem. Gruntowny, ale mądry remont obiektu byłby wystarczający (ech, gdyby Władek Sokół żył…!), tak zrobiono w wielu innych miastach, bez budowania nowego. Nowe powinno powstać obok na tzw. Kole w postaci pełnowymiarowego boiska piłkarskiego, które pozwoliłoby rozwinąć płatki Szarotek w drodze do nawet wyższej niż drugiej ligi. Do tego ze dwie płyty treningowe, które rozsądnie wkomponują się w logikę pięknego skądinąd nowotarskiego parku. Tu jest pole do popisu dla wyobraźni gospodarzy miasta, jeśli nie obecnych, to następnych… Miało być bez emocji, więc tonuję swe wywody, także wobec naszych nowotarskich piłkarzy. Już wiem, że do przegranej z Łagowem przyczynił się covid, który dotknął pół drużyny; mieli więc serce, ale nie mieli ducha. Obejrzałem w całości ich kolejny mecz w Ostrowcu Świętokrzyskim. Trener Grzegorz Hajnos może raczej spać spokojnie, gdyż remis z drużyną, która ma w swym portfolio trzy sezony w ekstraklasie, nie dał powodu do niezadowolenia; przy odrobinie szczęścia można było nawet ten mecz wygrać. Gra Szarotek mogła się podobać, a nasz Biały Anioł w bramce - Maciej Styrczula, oddał rozgrywanie piłki kolegom, w całości poświęcając się obronie swej świątyni, z czego wywiązał się bez zarzutu. Jestem też pod wrażeniem kwadransa, jaki zaliczył na boisku inny góral, Wojciech Ustupski i już się boję, żeby go nam Wieczysta nie podkupiła.

A remedium na sukces naszych piłkarzy? Póki co, najprostszy sposób – niech kibice zapełnią trybuny stadionu przynajmniej w liczbie takiej, jak podczas wizyty prezesa w domu kultury. Kultura będzie, a prezes wam podziękuje; prezes klubu rzecz jasna!

Jacek Sowa