"Trzydzieści pięć lat temu, w skromnym zakopiańskim garażu Krzysztofa Stokłosy, powstała legendarna już dziś Małopolska Manufaktura Automobilowa; warsztat, który przywraca drugie życie zabytkowym pojazdom" - pisze w kolejnym odcinku cyklu "Podhalańskich kółek czar" - Jacek Sowa.
Krzysztof Stokłosa pochodzi z Chabówki z kolejarskiej rodziny; od dziecka miał kontakt z motoryzacją. W domu zawsze był jakiś motor, rowery, nic też dziwnego, że swoją edukację skierował w tym kierunku. Dobrze trafił, bo do nowotarskiego Technikum Mechanicznego, z którego wyniósł jak najlepsze wspomnienia; nazwiska takie jak Bielecki, Figlowa, Kępa czy Kruk budzą w nim nostalgiczne obrazy. Tamte piękne lata zakłócił stan wojenny, kiedy młody absolwent został wcielony do wojska, gdzie rzucano go w najgorsze rejony kraju: Lublin (tam był świadkiem pacyfikacji kolejarzy przez ZOMO) Skarżysko, Elbląg…
Jego pierwszym własnym samochodem był dobrze już zaawansowany wiekiem Fiat 125p, który kosztował go równy milion złotych; więcej niż nowy na prominentny talon. Ale niebawem i jego „kanciak” wyglądał jak nowy. Znajomi polecali go sobie, jako doktora od motoryzacyjnych staroci, toteż w warsztacie Stokłosy ciągle stały zdezelowane Syreny czy Trabanty.
Pan Krzysztof postanowił skończyć z siermiężnymi demoludami i zabrał się za renowację czegoś bardziej ciekawszego. I tak trafił się jego pierwszy oldtimer, Mercedes 170 BV, którego właściciel, zamożny przedsiębiorca z Krakowa, zapragnął mieć unikalne cacko.
Prace przy tym samochodzie trwały dwa lata, taki jest do dziś zresztą czas renowacji starych samochodów, najważniejsze, że klient był zadowolony. Fama poszła w świat i Krzysztof w swoim środowisku stał się bardziej popularny niż „Metro” jego kuzyna, kompozytora Janusza Stokłosy.
Rzecz jasna, że przywracanie świetności motoryzacyjnym zabytkom wymaga wiedzy, doświadczenia i wielu rąk do pracy. Majster Stokłosa współpracuje więc z wieloma kooperantami od samochodowych mechanizmów, elektryki czy tapicerki. Jednak podstawowe prace, na ile to możliwe, wykonuje we własnym zakresie. Nie przyjmuje też do roboty aut z przełomu wieków. Za dużo w nich elektroniki. Jak twierdzi, te samochody już nie mają duszy. I tak to leci…
Najstarszym pojazdem, zrewitalizowanym u właściciela garażu na Chycowym Potoku, był Austro Daimler z 1925 roku, ale pod tym adresem przewinęły się niemal wszystkie marki świata.
Wiele z nich już nie istnieje, jak choćby czy Wanderer 25K z kompresorem rocznik 1937u (protoplasta marki Audi), czy unikalny Nash z 1925 roku, dzieło inżyniera, wywodzącego się z amerykańskiego General Motors.
Były dziesiątki aut spod znaku BMW, Mercedesa czy Porsche, były amerykańskie krążowniki, były też rzadko spotykane motoryzacyjne perełki, a których pan Krzysztof opowiada z rozrzewnieniem.
Do jego warsztatu kiedyś trafił nieco pokraczny, kubełkowaty przedwojenny Fiat 519, którego właściciel postanowił odnowić z największym pietyzmem. Dopiero później okazało się, dlaczego… Pod maska niepozornego kabrioletu mieścił się, niespotykany w fabrycznej produkcji, ogromnej mocy silnik, wykonany z …aluminium. Motory te zastosowano we włoskich …samolotach, a rzeczony model samochodu został wyprodukowany tylko w trzech egzemplarzach! Stokłosa zrobił, co należało i wziął swoje pieniądze a właściciel odrestaurowanego cacka sprzedał go do Emiratów Arabskich za okrągły milion dolarów.
W 2020 roku liczba odrestaurowanych w Manufakturze pojazdów osiągnęła setkę, która wypadła na upatrzony przez Stokłosę egzemplarz Forda Mustanga z 1964 roku; zatrzymał go dla siebie, gdyż auto jest jego rówieśnikiem.
Właściciel Małopolskiej Manufaktury Automobilowej jest zarazem prezesem Tatrzańskiego Klubu Motoryzacyjnego, instytucji organizującej wielu ciekawych imprez i zlotów. Członkowie tego klubu mają wiele pomysłów i planów na przyszłość, z rozrzewnieniem wspominając lata rozkwitu stowarzyszenia w latach 2006 – 2014 za czasów kadencji ówczesnego burmistrza Zakopanego, Janusza Majchra.
Dzisiejsza rzeczywistość to jednak siedziba klubu w prywatnej klitce przy Chycowym Potoku i warsztat, perfekcyjny jak wnętrze kultowego Mercedesa.
To bezskuteczne zabieganie o przychylność magistratu, dla uwzględnienia statutowych potrzeb stowarzyszenia. Stowarzyszenie tak działające, w każdym turystycznym mieście byłoby perłą w jego koronie. No cóż, taki też bywa podhalańskich kółek czar…
Jacek Sowa
