Stworzenie świata według Rabcia czyli "Pieśń Góry" na 75-lecie teatru (zdjęcia)

Dla niektórych teatr lalek kojarzy się z kukiełkowymi spektaklami dla najmłodszej widowni. Jeśli ktokolwiek na sali miał jeszcze takie wyobrażenie, to prysło ono już podczas pierwszej sceny. - Na początku był kij - słyszymy na rozpoczęcie spektaklu. I nie jest to parafraza ewangelijnego Prologu, ale początek opowieści niezwykłej. Podróży przez mity, baśnie, świat ludzi i zwierząt. Dziecięcej beztroski i obaw dorosłych. Dlaczego kij? Bo to najlepsze zobrazowanie targającej ludźmi dychotomii. Swoistej dialektyki, gdzie życiem rządzą skrajności. Walczy w nim bóg i diabeł. I to z ich walki powstaje tratwa, wyspa, góra - świat. I wędrujące przez niego postaci - ludzi i zwierząt. W Pieśni góry ich nieodłącznym niemal rekwizytem jest kij.
- Ale mój ma jeden koniec - woła w pewnym momencie jedna z postaci.
- Bo go źle trzymasz - słyszy w odpowiedzi jakby ostrzeżenie przed tym, by nie stawać po stronie żadnej ze skrajności.

Pieśń Góry niesie ze sobą to, co w teatrze najpiękniejsze - możliwość przeżywania i odkrywania swojej prawdy. I dostrzegania jej za każdym razem inaczej.
Dostrzegamy tu mieszanie się legend, wierzeń i tradycji, góralskich śpiewek i ludowych postaci.

Spektakl jakby przedstawiał też jubileuszową podróż teatralnej, rabczańskiej trupy. Od dziecięcej przystani mającej urozmaicić pobyt w uzdrowisku małym pacjentom, po teatr dla młodego i dorosłego widza. Od lalkarskiego okienka po dużą scenę z aktorami, fantastyczną scenografią, kostiumami, światłem i dźwiękiem. Bo Pieśń Góry przedstawia wszystkiego po trochu. A świetną grę aktorską dopełniają w niezwykły sposób plastyczne elementy.

Trudno sobie wyobrazić lepszy akord jubileuszowej uroczystości jak taka prapremiera. Na przemówienia, ordery, gratulacje i uściski przychodzi czas dopiero po tym jak ucichną długie owacje na stojąco dla występujących na scenie aktorów i twórców spektaklu. Ale o oficjalnej części napiszemy w innym miejscu.
Józef Figura, zdj. Piotr Kuczaj

Pieśń Góry

Scenariusz i reżyseria: Robert Jarosz
Scenografia: Pavel Hubicka
Muzyka: Marcin Nagnajewicz
Choreografia: Marta Bury
Wykonanie scenografii: Eliza Wtorkiewicz-Kaleta, Grażyna Habieda, Piotr Klempka
Wykonanie rzeźb Witki, Babki, Klemensa: Dawid Wędziarz
Autorzy tekstów piosenek: Wacław Rolicz-Lieder, Tadeusz Miścicki, Hugo Zapałowicz, Kazimierz Przerwa-Tetmajer
Obsada: Urszula Tylek-Jabczanik, Agnieszka Kwiatkowska, Filip Bochenek, Łukasz Łęcki, Piotr Serafin, Bartłomiej Zdeb.