Rok temu na nowotarskim Rynku wybrzmiały mocne słowa piosenki Agnieszki Chylińskiej „Kiedy powiem sobie dość”. Na progu tegorocznego lata tym tekstem chciałoby się zawyć nad miastem w widłach Dunajców.
Zmorą stolicy Podhala nie są jednak widły, lecz pazury, a raczej szpony niekompetencji i zaniechania, które kaleczą codzienny obraz królewskiego grodu. Przedwyborczy boom finansowy skutkuje rozgrzebanymi ulicami, ciągnącymi się w nieskończoność ich remontami, bałaganem organizacyjnym i wieloma jeszcze innymi przypadłościami, które paraliżują codzienne funkcjonowanie miasta. Zacisze, Nadwodnia, Waksmundzka, Szaflarska, Ludźmierska - gdzie nie spojrzeć, wszędzie korki, wszędzie jest źle i co gorsza, jakby nikt nad tym nie panuje.
Włodarze miasta chętnie biorą udział w różnych imprezach, na których spływa po nich chwała niebieska, ostrożnie chodząc po przejściach dla pieszych, na których nie ma czasem nawet śladu farby sprzed lat. Gorzkie żale mieszkańców, z którymi przychodzi nam się codziennie mierzyć, można by mnożyć w nieskończoność, tak jak w nieskończoność będą ciągnąć się niezałatwione sprawy popadających w ruinę budowli czy słynne już na cały kraj skrzyżowanie na Grelu z napisem: „Burmistrzu, czy ci nie wstyd?”
Nie jest zadaniem felietonisty rozliczać z pracy urzędników, od tego jest co najmniej tuzin miejskich rajców, biorących za coś niemałe diety. Czas jednak najwyższy zaśpiewać na głos za wytatuowaną piosenkarką, że „powiemy sobie dość, a ja wiem, że to już niedługo, kiedy odejść zechcą stąd, wtedy wiem, że oczy mi nie mrugną, nie.”
I wtedy nikt nawet nie obejrzy się…
Jacek Sowa
zdj. ze zbiorów Archiwum Państwowego
- zamknąć rynek dla samochodów
- podnieść opłaty za pozostawianie samochodów na miejskich parkingach
- zwiększyć liczbę kursów komunikacji zbiorowej
- gdzie się da tworzyć ścieżki rowerowe, kontrapasy
- poprawiać infrastrukturę pieszą
Jednym słowem zrobić wszystko, żeby ludzie zaczęli z samochodów wysiadac. Tak, jak się to robi w cywilizowanych zachodnich spoleczenstwach.