"Bezinteresownie zaoferował nam swoją pomoc. Przyglądał się nam, badał środowisko. Uważam, że rękę wyciąga się po pieniądze, gdy reprezentuje się jakiś poziom. Widocznie zauważył, że w naszym kręgu są ludzie, którzy chcą budować piłkę w mieście". Tak o Wiesławie Wojasie mówi prezes NKP Podhale, Grzegorz Wrona, Działacz roku 2013 Podhala w plebiscycie Sportowego Podhala.
Pełnisz wiele funkcji, jesteś organizatorem mnóstwa amatorskich imprez. Skąd bierzesz na to czas?
Żona musi być zadowolona, że cię nie ma w domu.
- Nie ukrywam, iż jest to pracochłonne zajęcie. Nie ma nic za nic, a więc moja działalność jest kosztem rodziny. Bałem się jej powiedzieć, że po raz drugi zostałem prezesem NKP Podhale. Nawet nie wspominałem jej, że będę kandydował na drugą kadencję. Dowiedziała się już po fakcie z Internetu. Na szczęście jest wyrozumiałą kobietą. Moja nieobecność w domu ma też i dobre strony. Jest mniej nerwowych, zapalnych sytuacji (śmiech). Tak poważnie, to jesteśmy razem od 21 lat i jakoś dogadujemy się w każdym temacie.
Czy masz czas na zainteresowania pozasportowe?
- Praktycznie nie. Dawniej byłem maniakiem gier komputerowych. Teraz nie ma na to czasu. Cały czas żyję sportem. Jak nie organizuję imprezy, to staram się nie opuścić żadnego meczu piłkarskiego czy hokejowego. W weekend, jeśli jest chwila czasu, to poświęcam go na rodzinne wypady. A tak po rozgrywkach lubię wieczorem wyskoczyć na piwko. W końcu w tym napoju jest dobór witamin potrzebny dla każdego sportowca (śmiech).
Łatwo być działaczem?
- Ciężki to kawałek chleba.
Chleba? Byłem przekonany, że pełnisz społeczne funkcje?
- Użyłem nietrafnej przenośni. Rzeczywiście moja działalność jest społeczna. Zapewniam, z tego nie ma pieniędzy. Każdy może powiedzieć, że biorę wpisowe, że znaczne pieniądze przeze mnie przepływają, ale wszystkie idą na opłaty sali, sędziów… Jeśli z jakiejś imprezy seniorskiej zostanie 200 – 300 złotych, to staramy się dofinansować imprezę dla dzieciaków. Dla mnie największą nagrodą jest to, że zwiększa się liczba uczestników, że coraz większe jest zainteresowanie ludzi, którzy aktywnie chcą spędzać wolny czas.
Twoje oczko w głowie…
- Najmłodszy syn.
To mnie zaskoczyłeś. Byłem pewien, że futbol.
Szybko zaadaptowałeś się w góralskim środowisku.
- Tak można powiedzieć. Nie jestem z Nowego Targu, pochodzę z Jaworzna. Wtedy to było województwo krakowskie. Brat urodził się rok później i ma już wpisane województwo katowickie. Takie były czasy. W Jaworznie był duży przemysł kopalniany, huta szkła. Dużo ludzi napływowych, również moi rodzice, którym udało się wychować dwóch synów. Jesteśmy niemal jak bliźniacy, bo w dzieciństwie byliśmy podobni jak dwie krople wody i trudno nas było rozróżnić. W Jaworznie było dziewięć klubów piłkarskich. Największy Victoria i każdy chciał w nim grać. Ja piłkarską przygodę, podobnie jak Ryszard Czerwiec, rozpoczynałem w Azotanie, klubie przy Zakładach Chemicznych Organika Azot. Grałem na poziomie kasy terytorialnej, obecnej A. W Victorii miałem krótki epizod.
„Piłka nożna nie wymaga szczególnych umiejętności. Dlatego najwięcej ludzi go uprawia. Kopać piłkę każdy może, przyzwolicie odbić piłkę do siatkówki już nie” – to słowa przyjmującego reprezentacji Polski i Jastrzębskiego Węgla, Michała Kubiaka. Co ty na to?
- On jest zawodowcem, ja amatorem i czasem w swoich poczynaniach się mylę. Może ma ciut racji w tym stwierdzeniu, aczkolwiek jak spojrzymy na plaże, to w siatkówkę namiętnie niemal wszyscy grają. Okazuje się, że siatkówka jest równie dostępna jak futbol. Ten ostatni nie może być traktowany jako sport dla ludzi niemyślących, dla laików. Co prawda gra się w futbol nogami, ale głowa też musi pracować, nie tylko przy odbijaniu piłki. Piłka nożna to gra jak na szachownicy, potrzebne jest myślenie, umiejętności taktyczno – techniczne. W drużynie siatkarskiej potrzeba 12 graczy, w piłkę 18- 20. To musi być rozumiejący się organizm, który musi grać z głową, a nie tylko kopnąć i ganiać za piłką.
„Chcę udowodnić, że na Podhalu można zbudować coś piłkarsko wielkiego” – to twoje słowa. Podhale jest już skrojone na odpowiednią miarę?
- Garnitur cały czas jest u krawca. Nawet gdybyśmy grali w ekstraklasie, to nie mógłbym powiedzieć, że jest skrojony na miarę. Zawsze czegoś będzie brakowało. Obecny garnitur daje mi dużo satysfakcji, zapewne też i kibicom. Jest szansa stworzyć mocny ośrodek piłkarski w Nowym Targu, bo na to zasługuje. Przypomnę, że byliśmy w klasie B i dzięki zaangażowaniu takich ludzi jak Krzysztof Leśniakiewicz, Michał Rubiś i piłkarzy wylądowaliśmy w okręgówce. Była atmosfera w klubie i drużynie. Każdy ciągnął i ciągnie wózek w jedną stronę. Ze swojej strony starałem się zapewnić wszystko, być takim dobrym ojcem, by nasze przedsięwzięcie wypaliło. Piłkarze starali się odwdzięczyć dobrą grą. I ten mechanizm zadziałał.
Żeby grać wyżej, to materiał na garnitur będzie pochodził z importu?
- Takich kroków nie będziemy wykonywali. Nie będziemy sięgać po zawodników spoza powiatu nowotarskiego i tatrzańskiego. Chociaż wybór jest niewielki. W drużynach podhalańskich jest zbyt mało piłkarzy wyszkolonych na poziomie trzeciej ligi. Niemniej poprzez dobre szkolenie można starszych i młodszych doprowadzić do poziomu trzecioligowego. Staramy się tworzyć taką atmosferę w klubie i na zewnątrz, by piłkarze chętnie do nas przychodzili. W podhalańskich klubach nadal królują antagonizmy. Prezesi nie chcą swoich najlepszych graczy oddać innym klubom, nawet kosztem hamowania ich rozwoju. Gdybyśmy zebrali wszystkich najlepszych z podhalańskich klubów, to stworzylibyśmy po dwie drużyny w każdej kategorii wiekowej. Młodzi chłopcy z powodzeniem mogliby grać w lidze małopolskiej i podnosić swoje umiejętności. Będziemy robili wszystko, by chętnie sami do nas przychodzili. Jaki to będzie czasookres, trudno w tej chwili określić.
Rozmawiał Stefan Leśniowski
Zobacz więcej na 
