Luty był szczęśliwym miesiącem dla polskich łyżwiarzy szybkich. Medale Zbigniewa Bródki i polskich drużyn (kobiet i mężczyzn) sprawiły, iż o polskich panczenach było i jest głośno. Zawodnicy też zdają sobie sprawę, że w nadchodzącym sezonie będą musieli potwierdzić przynależność do światowej czołówki.
Toteż nie próżnują. Przebywali na obozach letnich i już specjalistycznych, tyle, że poza granicami kraju. Na kryty tor w kraju jeszcze muszą poczekać. Jak długo? Bóg raczy tylko wiedzieć, kiedy obietnice rządu się spełnią. 
To dwie panczenistki, które zostały z medalowej drużyny. Dziś srebrna drużyna nie istnieje. Ta sama sytuacja miała miejsce cztery lata temu. Nie było w Inzell Katarzyny Bachledy Curuś i Natalii Czerwonki. Pierwsza ma problemy z kręgosłupem, a druga wciąż nie doszła do siebie po poważnym wypadku na rowerze, kiedy to uszkodziła kręgi szyjne. - Jest trudno, bo jest to spore osłabienie, ale tak bywa - mówił Krzysztof Niedźwiedzki, trener kadry kobiet.
Do Inzell pojechały młode łyżwiarki - Aleksandra Goss, Angelika Fudalej, Magdalena Czyszczyń i Urszula Włodarczyk. - Biły rekordy życiowe lub uzyskiwały czasy zbliżone do takich rezultatów – chwali Krzysztof Niedźwiedzki.
Z grupy panów w Inzell starował Konrad Niedźwiedzki i Jan Szymański. Obaj wystartowali na nietypowym dla siebie dystansie 500 metrów oraz na 3 i 5 km. Niedźwiedzki 3 km przejechał w czasie 3:43.27, czyli lepszym o ponad 2 sekundy niż rok temu na otwarcie sezonu olimpijskiego. - Pierwszy start pokazał, że wszystko idzie w dobrym kierunku – powiedział Konrad Niedźwiedzki.
Szymański 5 km pokonał w 6:37.76, przed rokiem szybszy był o 6 sekund.
Stefan Leśniowski
Zobacz więcej na 
