Jacek Sowa: Nowy Targ po staremu - Drugi list do Nowotarżan

Mimo zasieków na Zaciszu odbył się tradycyjny podhalański odpust ku czci św. Anny, patronki najstarszego zbójnickiego kościółka na wzgórzu cmentarnym. Imię owej biblijnej babki jest także wpisane w moją rodzinną historię, jako że nosiła je także moja prababka, Anna Rapacka (z domu Jachymiak!) od 95 lat spoczywająca w grobie, bezczeszczonym przez rozwalające się schody, u stóp świątyni swej patronki.Mimo, że wychowano mnie w duchu katolickim i bierzmował sam kardynał Wojtyła, z całej ministrantury zapamiętałem niewiele, głównie spirytus. Na odpust nie liczę, choć okazja ku temu była przednia, jako że był to światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych; uczestnicząc w tym dniu w mszy, można było uzyskać odpust zupełny pod „zwykłymi warunkami”. Nie liczę nań za bardzo, skłaniając się raczej do wzięcia udziału w zorganizowanym przez burmistrza konkursie, co by tu w mieście seniorom poprawić. A jak wynika nie tylko z poprzedniego listu, jest tu co poprawiać.

Skoro zaczęliśmy od Zacisza to liczę, że do Wszystkich Świętych remont się skończy a słabowity wykonawca do tego czasu nie zbankrutuje, podobnie jak kilku innych, którzy dłubią przy naszych ulicach. Na obsuwie terminów miasto oszczędza, gdyż nie musi malować pasów na rozkopanych ulicach, a to przecież kosztuje. Ile kosztuje ryzyko słabo oznakowanych przejść dla pieszych wiedzą tutejsi kierowcy naszej zatłoczonej podhalańskiej metropolii; przyjezdni nie zawsze. Ten komunikacyjny aspekt ma szczególnie znaczenie dla osób starszych, których w naszym mieście nie brak, rzekłbym nawet, jest bardzo wiele.

To oni głównie poruszają się po nierównych chodnikach i nieprzyjaznych seniorom miejscach. Młodzi, często ich wnuczkowie, gnają po mieście w wypasionych brykach albo warczą do późna w nocy na motorach z okaleczonym tłumikiem. To głównie seniorzy stoją w kolejkach na poczcie, lub błąkają się po labiryntach nieprzyjaznych urzędów czy placówek tak zwanej służby zdrowia. W ich światowym dniu chcę pomyśleć, co wrzucić burmistrzowi do koszyka zamówień.

I nie żebym miał coś przeciw burmistrzowi, bo to nie on stworzył ten chory kraj i władzę, która mami ludzi politycznymi surrealiami i stworzył karykaturalnie niebezpieczny system zarządzania. Trzymam się z daleka od polityki, a w swym dość długim już życiu należałem do ministrantów i harcerstwa, do ZMS i PZPR, a potem do Solidarności i PZPN. I co?

I wystarczy…Jeszcze żyję, ale teraz chcę należeć tylko do swojej nowotarskiej społeczności, w której się wychowałem i z którą się identyfikuję bardziej, niż niejeden z krytykantów, którzy pod tekstem niewątpliwie się pojawią. Ci rzekomo bez winy niech lepiej nie próbują rzucać za siebie kamieniem, bo mogą trafić kogoś z rodziny – to powiedział mi jeden z zaprzyjaźnionych nowotarżan, co do zacności którego akurat wątpliwości nie mam.

Cóż zatem nam pozostało czynić w tych trudnych czasach, gdy dolar tanieje a paliwo drożeje, gdy po góralach wiesza się psy za paragony grozy a „zakopianka” stoi w korku od świtu do nocy. Gdy dorzuca się kolejne stówki w ramach „dzietności” a patologia czai się za każdym rogiem, gdy emerytom dorzuca się kilkanaście procent a zabiera dwadzieścia kilka. „Kto hojnie sieje, ten hojnie też zbierać będzie” – pisał ewangelista, ale nie miał wówczas na myśli zbliżających się wyborów. Głosił też, że: gdy znosimy udręki - to dla pociechy i zbawienia naszego a gdy pocieszani jesteśmy - to dla naszej pociechy sprawiającej, że z wytrwałością znosimy cierpienia, których wspólnie doznajemy.

Wspólnie, to znaczy z kim? Przyjrzyjmy się baczniej tym, którzy sprawiają nam codzienną niedolę, choć na plakatach dźwigali amfory pełne miodu i mleka. Przesłanie świętego nosiło ostrzeżenie przed fałszywymi nauczycielami, którzy wypaczali czyste doktryny Chrystusa. W tym miejscu nie wypowiem ani słowa więcej…

Choć żem nie Paweł i nie święty, winien jestem wyrażenie wdzięczności tym, którzy dobrze zareagowali na mój poprzedni list. Cztery i pół tysiąca osób go przeczytało, cztery i pół skrytykowało; dwunastu było sprawiedliwych.

Nad miastem zagrzmiało i przetoczyła się rzęsista ulewa. Może zmyje trochę nowotarskie ulice…

Jacek Sowa